”Можеби не гледам со очите, но гледам со срцето“, порача 15 годишната гостиварка Елиза.

Мојот живот е како во книга, за да го разбереш треба да го прочиташ, а ако не можеш да го прочиташ, потруди се со душа и срце да го разбереш“, со овие емотивни зборови 15 годишната гостиварка Елиза Абдија и` се обрати на публиката на синоќешната претстава „Јас сум“, посветена на слепите и лицата со оштетен вид. Преку претставата беа испратени моќни пораки: дека овие лица треба да бидат прифатени еднакво во општеството, дека им е неопходна помош и поддршка од институциите и заедницата и дека секој човек може да придонесе за олеснување на нивното секојдневие и остварување на нивните животни цели.Симболично, публиката на влезот добиваше црн превез околу очите и чекорите од вратата до столчето, во салата на Центарот за култура ги правеше со врзани очи. „Како ви беше да не можете да видите ништо, да чувствувате несигурност и страв на секој чекор. Да ви треба помош да си го најдете местото?. Така јас се чувствувам петнаесет години!“, рече Елиза во монологот на почетокот од претставата, нагласувајќи дека тоа сепак не ја спречува да ги развива своите таленти и да ги следи своите соништа. „Можеби не гледам со очите, но гледам со срцето и душата“, порача младата гостиварка.
повеќе може да прочитате на:gostivar.press