Гевгеличанецот Борис Кусиников, човек на возраст од 78 години, од пред триесеттина дена се наоѓа во затворот „Идризово“ во Скопје. Таму тој ја издржува казната од 7 години и 6 месеци затвор, поради две кривични дела Убиство во обид според член 123 од Кривичниот законик и едно кривично дело Предизвикување општа опасност, според член 288 од КЗ, пренесува Плус инфо.
Во првостепената пресуда на Основниот суд во Гевгелија од 26 април 2021 година (К.бр. 67/21) пишува дека обвинетиот Борис, на кобниот 29 октомври 2020 година, околу 10.30 часот, во канцеларијата на извршителот Данчо Диманчев, со умисла се обидел да лиши од живот две лица – оштетените Перо Поп Костов и Дине Ајцев, адвокат од Гевгелија. На претходно договорениот состанок за регулирање на начинот и рокот на исплата на долг на обвинетиот Кусиников кон Поп Костов, како доверител по правосилната и извршна судска пресуда на Основниот суд Гевгелија (станува збор за долг од 1.073.732 денари), обвинетиот прво станал од столицата, ја затворил внатрешната врата од канцеларијата и од под панталоните извадил огнено оружје – пиштол Н.Н. марка, сиво црна боја. Тој пиштол прво го вперил кон оштетениот Поп Костов, обидувајќи се да го репетира, по што адвокатот Ајцев извикал „Боро, Боро“. Потоа Кусиников со вперен пиштол се свртел и тргнал кон него, а Перо се скрил под канцелариската маса. Кога обвинетиот со вперен пиштол се приближил до Ајцев, во еден момент адвокатот успеал да му ја фати десната рака со која го држел пиштолот, насочувајќи му ја кон подот, бидејќи обвинетиот повторно се обидувал да го репетира пиштолот. Потоа настанало борење помеѓу нив двајцата. Додека траела борбата, дошле во непосредна близина до оштетениот Данчо Диманчев, па поради неконтролирано движење со огненото оружје Кусиников предизвикал и значителна опасност за животот на извршителот Диманчев. Перо Поп Костов, извршителот Диманчев и останатите вработени во канцеларијата на извршителот, успеале да побегнат надвор, а после 3 до 5 минути оштетениот Дине почнал да го моли обвинетиот да го остави пиштолот, велејќи му дека нема ништо да постигне со тоа што ќе го убие. По даденото ветување од страна на адвокатот Ајцев дека нема да го пријави настанот, обвинетиот Боро ја напуштил канцеларијата, кажувајќи му на Ајцев дека ако не го исполни ветувањето, ќе му ги убие децата. Потоа обвинетиот се упатил кон реката Вардар о го фрлил пиштолот во Вардар во близина на истоимениот гевгелиски мотел.
Пропусти во истрагата или местенка?
Тоа е официјалната верзија на настанот, утврдена со судската пресуда. Но, многу факти и искази соопштени во текот на процесот сериозно ја оспоруваат оваа пресуда, која, подоцна, за жал, ќе биде експресно потврдена и од Апелацискиот суд во Скопје. Ова е верзијата на настанот што ја раскажува Иван Кусиников, син на осудениот Боро:
– Тој ден јас останав дома, а брат ми и мајка ми уште сабајлето отидоа на пазар со колата. Татко ми беше во дворот и ми делуваше некако вознемирено. Околу 10 часот излезе некаде. По 20 минути се врати, го зеде велосипедот и замина некаде. Подоцна и јас излегов на тротоарот и здогледав метеж кај канцеларијата на извршителот Диманчев, која е на околу 50 метри оддалеченост од нас. Ми пријдоа полицајци, ми кажаа за што се работи, дека наводно татко ми им извадил пиштол во канцеларијата и потоа мирно излегол од таму и заминал во непозната насока. По неуспешните телефонски повици, татко ми се врати за околу половина час. Дојде полиција и крим-техника со налог од обвинителката Васка Ковачева Садикова, но таа не се појави, иако беше обврзана да дојде на лице место. Почнаа испрашувања, а потоа и претреси во куќата. Татко ми им кажа дека извадил пиштол плашливец, им го вперил на бандитите во канцеларијата, откако видел дека почнале да играат пинг-понг со него, односно де се согласиле со договореното за исплатата на долгот, де го одрекувале тоа. Потоа, во афектна состојба, го зел велосипедот, тргнал накај мостот на Вардар, во близина на мотелот и од мостот го фрлил плашливецот во реката, замотан во црно ќесе, при што тоа десетина секунди пливало и потоа почнало полека да потонува. И потоа се вратил дома.
За тоа дека Боро отишол на Вардар постои снимка од објектот на АМСМ, на која се гледа дека тој со велосипедот поминува и оди на мостот и по 5 минути повторно поминува, враќајќи се назад. Времето од снимката се поклопува со времето кога ја напушта канцеларијата на извршителот и по половина час повторно се враќа дома.
– Во куќата и во дворот ништо не пронајдоа како индиректен доказ дека се работи за вистински пиштол. Куршуми, барут и слично. По земената парафинска ракавица на рацете, не се констатира дека имало барутни честици. Татко ми им призна на истражителите дека во подрумот во едно пластично буре го чувал плашливецот, кој го купил од Бит пазар од некое Албанче за 2000 денари, при една екскурзија во Скопје со пензионери. Поради тоа, донесоа и куче трагач, кое при допирот со бурето воопшто не реагираше. На крајот, составија записник дека нема никакви траги од огнено оружје најдено во дворот и куќата, при што и бурето го оставија. Татко ми го однесоа во полиција, а наредниот ден му одредија 30-дневен притвор, со обвинение Обид за убиство. Но, вечерта повторно дојдоа од крим-техника, со налог од обвинителката да го земат бурето. Го фотодокументираа, јас се потпишав на записникот, го зедоа и си заминаа. Тоа мене ми стана многу сомнително. Ги прашав зошто дента не го зеле бурето туку во 21 часот вечерта, а луѓето од крим-техника ми одговорија: искрено, немаше потреба да го земеме, но сега имаме наредба од обвинителката – раскажува Иван Кусиников.
Одбраната тврди дека најсимптоматично е тоа што бурето воопшто не било пратено да се вештачи во лабораторијата на МВР, за да се реши дилемата дали имало или не остатоци од барутни (нитратни) честици во него, како доказ дека во него имало вистински пиштол.
– На судскиот процес во март 2021 година, полицаецот-кучкар лажно сведочеше дека кучето бурно реагирало околу бурето, што било доказ дека во бурето се чувало „вистински пиштол“. На прашањето на нашиот адвокат зошто не го зеле веднаш бурето, туку 5 часа подоцна, полицаецот-кучкар целосно се изгуби, почна да блада глупости. Но, тоа беше еден од клучните „докази“ за да го осудат татко ми – раскажува Иван.
Целиот напис прочитајте го овде.
