Кршењето на правото на здружување и мирно собирање, говорот на омраза и дискриминацијата на која се изложени Македонците во Бугарија се засноваат на националистичката идеологија што доминира уште од комунистичката ера, во која негирањето на постоењето на македонското малцинство и нација, како и третирањето на самата идеја како непријателска кон Бугарија, играат клучна улога. Ова е дел од заклучоците на извештајот за положбата на македонското малцинство во Бугарија во 2024 година на Европската слободна алијанса (ЕФА), партија која ги застапува малцинствата во Европскиот парламент во Брисел. Во насловот на овој извештај пишува дека се поминати 61 година од политиката на негирање, асимилација и дискриминација на македонското малцинство во Бугарија.
Во извештајот се забележува дека и покрај бројните препораки на меѓународни организации за дијалот со македонското малцинство, бугарските власти тоа го одбиваат – пренесе МКС.мк.
„Дијалог меѓу претставниците на македонското малцинство и властите на Бугарија е редовна препорака во извештаите за мониторинг на оваа земја. И оваа година, бугарските власти не презедоа ниту една иницијатива за спроведување на препораките во извештаите на Парламентарното собрание на Советот на Европа, Комесарот за човекови права, Европската комисија за борба против расизмот и нетолеранцијата и Советодавниот комитет за спроведување на Рамковната конвенција за национални малцинства за започнување дијалог со малцинството. Спротивно на тоа, тие дури и не одговорија на бројните писмени барања од македонски организации за средби и разговори со бугарските институции.
Во случаите кога наместо барање за средби, властите добија сигнали и жалби, тие или не одговорија, или ги отфрлија (како што направи Комисијата за заштита од дискриминација) или дадоа одговори без никаква содржина. Пример за второто е жалбата на Кирил Тилев до Владата и Народниот правобранител, при што Народниот правобранител во својот одговор само наведе дека покренатите прашања не се во негова надлежност, а тие инаку го следат засилениот мониторинг што го спроведува Комитетот на министри, нешто што не беше покренато во писмото на Тилев. Ваквата практика на одговарање, но не суштински и со заобиколување на барањата за започнување дијалог, е типична во последните години за оваа институција. Генерално сите институции, директно или индиректно одбиваат да почнат дијалог за прашањата за дискриминација и за правата на Македонците во Бугарија.
Реакцијата на институциите на отвореното писмо на Кирил Тилев од 15 февруари 2024 година е многу индикативна. Наместо писмен одговор или покана за состанок со надлежна институција за прашања поврзани со човековите права, Тилев бил повикан во полиција во градот Сандански, му било покажано писмото до Владата и побарано му било да напише изјава, кој е и во која македонска организација е член и зошто го напишал писмото“.
ЕФА заклучува дека ваквата политика на бугарските власти наведува на заклучок дека ситуацијата на Македонците во Бугарија не може да се подобри без сериозна надворешна интервенција, особено од страна на европските институции.
„Проблемот е многу стар и сериозен и бара итни мерки. Негирањето и дискриминацијата на македонското малцинство е најновата тоталитарна политика во Европската Унија.
