Оваа приказна започнува во 1979 година, кога Жозеф-Фердинанд Чевал (1836-1924), работел како рурален поштар во југоисточниот дел на Франција. Бидејќи неговата дневна рутина опфаќала пешачење околу 32 километри, претежно сам, тој често почнал да фантазира. Еден ден, пешачејќи се сопнал на мал варовнички камен. Воодушевен од неговата форма и изглед, го понел каменот дома. Наскоро, тој започнал патем да собира камења во неговите џебови и да ги носи во својот дом. Колекционирањето камења му станало зависност. Кога на неговата сопруга и станало досадно да му ги шие џебовите, тој решил да го промени начинот на транспорт и земал кофа. Кога и кофата веќе била мала да ги носи големите камења, тој земал количка.
Во текот на наредните 33 години, тој и неговата жена од камењата го изградиле еден од најстарите споменици на сите времиња, „Идеалната палата“ или „Palais Idéal“. Според неговите пресметки, биле потребни повеќе од 9.000 денови или 65.000 часови да се изгради палатата, која и ден денешен носи повеќе од 100.000 посетители годишно во здодевното село Отрив, кое се наоѓа јужно од Валанс. Палатата е долга 26 метри, а висината варира од 8 до 10 метри. Таа е микс од различни стилови, инспирирани од Христијанството и Худизмот.
Со текот на времето палатата била завршена и започнала да привлекува внимание од сите краишта на светот. Познати уметници почнале да го посетуваат и да црпат инспирација од него. Почнала да се појавува и по медиуми, од разгледници до магазини.
Сепак, иако Чевал успеал да придонесе Отрив да се најде на картата на Франција, градските власти не дозволиле да се оствари неговата желба, тој и неговата сопруга да бидат закопани во палатата. Потоа, тој осум години поминал градејќи нова структура на локалните гробишта, која ја нарекол „Гробницата на тишината и вечното почивање“. Две години откако ја комплетирал и само неколку дена откако завршил со пишувањето на својата биографија, тој починал и бил погребан во новата градба.