25.9 C
Ohrid
сабота, јуни 7, 2025
ПочетнаМакедонијаOхриѓанецот Александар: И плачам и се радувам од среќа бидеќи јас сум...

Oхриѓанецот Александар: И плачам и се радувам од среќа бидеќи јас сум само еден од 20-мина кои чекаат трансплатација на срце.

spot_imgspot_imgspot_imgspot_img
spot_img

Како што е познато, изминатата ноќ успешно е завршена првата трансплантација на срце во земјава на државната Кардиохирургија.

<

Првото трансплантирано срце, синоќа, три часа по полноќ, зачука во градите на 54 -годишен пациент.

По шесовна часа операција, во сала на државната кардиохирургија, тим на врвни лекари ја изврши првата трансплантација на срце во земјава. Семејството на 43 годишна жена што го загуби животот во сообраќајка не среќа со мотор, одлучи, да спаси животи, донирајки ги и нејзиното срце и нејзините бубрези.

Се уште на јавноста не е познат идентитетот на човекот на кој што е пресадено срцето на Емилија Динева.

И плачам и се радувам, солзите сами течат оти сум среќен, ова беше долга непроспиена ноќ која донесе многу надеж за сите нас – верувајте, иако не бие во моите гради, го чувствувам, го слушам како силно чука тоа вистинско срце во градите на мојот пријател – со трепетлив глас полн оптимизам и ведрина утринава ни посака добро утро охриѓанецот Александар Димоски, кој е еден од 20-те мина пациенти кои чекаат трансплантација на срце.

До пред само половина година секојдневието на Александар кој работел како таксист било исполнето со посветена грижа околу семејството и битка за поудобен живот на 4,5 годишно синче. Но се тргна наопаку еден студен зимски ден кога почувствував силна болка кај срцето – вели тој.

Неговото срце толку слабо работело што не можел да земе здив. Ноќите ги минував спиејќи во подисправена положба, некогаш дури преспивав седнат на маса, оти се гушев – единствен спас беше вештачкото срце со кое живеам веќе 5 месеци, вели Александар за „Алфат ТВ.

– Многу е тежок животот со батерии, со струја,навечер треба да се полнам со струја.Ми е страв да не не се наполнат батериите, да не се испразнат.И овај не е живот таков лесен.Што ти било најтешко во овај период додека си болен? Најтешко ми е што го имам апаратот со батерииве дека тежат две кила, ми тежат, рече Александар Димоски.

Мајката на Александар, Елена раскажува како е да се биде мајка на чедо кое не знае што ќе му донесе утрешнината. Болеста на Александар, се случила во време додека таа лежела во болница, борејќи се за своето срце кое сега чука само за Александар.

spot_imgspot_img
spot_img
spot_img
spot_imgspot_img
ПОВРЗАНИ СТАТИИ

Најпопуларни

Повеќе постови

Се огласи мајката на Груби: Те гонат како во комунизмот, ама ќе пропаднат како што пропадна тој систем

Мајката на бегалецот Артан Груби се огласи на ФБ со честитка за роденденот на нејзиниот син. Денес кога твоето отсуство се забележува повеќе од присуството...

Здрав и жив е, да не го мислите: После 6 месеци бегство, Артан Груби се јави на Инстаграм.

Поранешниот вицепремиер Артан Груби, кој веќе шест месеци е недостапен за македонските институции, денеска се огласи на својот профил на Фејсбук и Инстаграм по...

Ангела и Андреј, последните пациенти повредени во пожарот во Кочани ја напуштија болницата во Белград

По речиси три месеци од трагедијата во Кочани, последните пациенти кои се лекуваа во Универзитетскиот клинички центар во Белград од повредите во пожарот во...

Награда за животно дело: Гоце Тодоровски

60. Ручек, ТВ-филм; 2022 61. Бистра вода, ТВ-серија, 2022 НАГРАДИ 1980; МТФ „Војдан Чернодрински“, Прилеп: награда за најдобро актерско остварување за улогата на Цанде во претставата „Солунски...