Ај пуст да е пуст да ми останал, животот кучешки.
Наутро рано стани си, веднаш маска стави си.
Цел ден дезинфициенс шприцај си,
навечер прсти грицкај си,
дали корончето и тебе те стигнало,
дали ЦРП во крвта се дигнало.
За себе тестој нон-стоп прави си,
за рачуните во “Систина” доживотно заглави си.
Топломерот цел ден стиснат в рака,
исплашен од најмала здравствена мака.
Симптомите и мало дете веќе ги знае,
стравот навистина предолго трае.
Секој затворен сам во своја соба,
нервниот систем ставен на генерална проба.
Сандуци место бидермаери се бројат,
планови за нови ковид болници се кројат.
Ах, пуст да е, пуст да ми останал животот ковидосан.
Не, јас не можам појќе вака да седам,
не јас не можам јадови на луѓето да гледам.
Светот е тажен и тага го обвива,
војната со вирусот не ја добива.
Фајзерова вакцина дајте в рамо да си метнам,
и во старото нормално да си прелетнам.
Стамбол и Солун јас да си видам,
без маска пак човек да бидам.
Да одам во театри, стадиони, кина,
да запеам од среќа дури и на бина.
Годината со Covid што побрзо во заборав да оди,
ново сонце над Македонија да се роди.
Вакцинирани, преболени, чипирани сите збрани,
слободно да се движиме на сите четири страни.
Фб статус на Bekjarovski Niko
