На 2 август 2007 година во дворот на семејството Стоилови од кочанското село Облешево повредени слетале две штркчиња, слаби и изнемоштени. Видливи биле повредите на нивните крилца. Таки Стоилов заедно со сопругата Лепа веднаш се обиделе да ги санираат повредите.
„Сметав дека штркчињата првин треба да зајакнат, ако добро се нахранат. За жал, едното штркче не издржа, но другото што остана по неколкудневно давање на мали рипчиња закрепна и се поврати во живот“, вели Таки кој тие денови малку го занемарил својот автомеханичарски сервис само да го поврати во живот новиот член во семејството.
За неколку дена преживеаното штркче почнало да шета во дворот, а како воден и биотичен шлаг добро му дошло малото базенче со фонтаната што семејството Стоилови го имаат во дворот од нивната куќа.
Уште првите денови на целото семејство на Таки и на неговите две деца штркчето им станало миленик. Со оглед на тоа што сето ова почнало да се случува на празникот Илинден решиле да го крстат Иле. На крајот од сезоната, на 14 август кога штрковите почнаа да го напуштаат селото, нивниот штрк пробал да полета, но не успеал, па така до ден денешен останал да живее со нив.
„Го крстивме Иле, но по седум години се испостави дека штркот не бил Иле, туку Илинка, затоа што снесе јајца. Јајцата беа неоплодени што го видовме откако Илинка сама со клунот ги скрши, а во нив немаше род. Не знаеме дали и кога се спарила, но сум слушнал дека некои несат јајца без спарување, па можеби и заради тоа јајцата беа неплодни“ вели Таки.
Без разлика на името, дали Иле или Илинка, од 2007 година, па сè до годинашниов празник Илинден, тие со штркот го одбележуваат неговиот именден. Годинава му го одбележуваат 14. именден.
„Ни доаѓаат дури и гости затоа што на сите во семејството ни беше нов член. Уште првиот ден знаев дека штркот ќе ни донесе среќа и бериќет. За кратко време синот Мики се ожени, а подоцна добивме две внучиња, а едно внуче имаме и од ќерката Елена која живее во Кочани“, вели Таки.
