Палење ниви – оваа земјоделска активност се уште се практикува во Македонија.
Иако се повеќе Земјоделци ја напуштаат оваа техника за чистење на своите ниви сепак сеуште нивите на пролет изгледаат како фабрички оџаци.
Еве што вика науката околу ова прашање.
Горењето на остатоците од растенијата развива високи температури, што ги претвора површинските слоеви на почвата во пепел и прашина. Неа ја разнесуваат ветровите и се мие со дождот. Така, слојот најважен за плодот во наредните години исчезнува.
Горењето ги убива сите живи организми на почвата (дождовни црви, микроорганизми). Тие имаат незаменлива улога во исхраната на растенијата со преведување на хранливи материи од растенија од ѓубрива во форми достапни за растенијата и распаѓање на органската материја на почвата. Палењето нема корисна цел, оди само на штета на земјоделските производители.
Орањето го подобрува режимот на вода на почвата. Така, тие почви содржат до 2,5 проценти повеќе влага за време на орање-зима, отколку оние кои не се изорани.
Орање е мерка за контрола на плевелот, со што се иницира ртење на семето на плевелот што лесно се уништува со понатамошна обработка.
Со орање, дел од она што било извадено од земјиштето се враќа во почвата. Тоа се најважните хранливи материи за растенијата (азот, фосфор, калиум), органска материја, што е еден вид послабо оплодување на почвата.
Согорувањето на остатоците од растенијата честопати доведува до неконтролирани отворени пожари, кои предизвикуваат голема материјална штета и човечки страдања.
