Драган Поповиќ од Ужице е вистински пример за тоа дека се е можно доколку имате волја и мотив. Имено, тој го изгубил својот вид пред неколку децении, но тоа не го спречува да е мајстор за се – од струја, до бела техника па се до пишување љубовни песни.
Пензионираниот професор по музичко денес сече дрва и изработува дрвени столици.
-Добри мајстори се оние кои ми велат дека откако ќе ја завршат работата ќе ми посветат време да ми го пренесат знаењето. Лоши се оние кои се лутат кога ги прашувам за совет. Тие мајстори мислат дека моите прашања се начин на проверка за нивниот занает, вели Драган.
На својот имот Драган коси трева, копа и ја оддржува земјата. Тој засадил пченка, грав и вели се што научил е благодарение на неговите предци.
Овој пензиониран професор по музичко објавил и пет книги поезија и проза, а за истите нашол инспирација во љубовта.
-Инспирацијата ја црпам од мојата ластовичка, мојата девојка, мојата љубов вечна – Славица. Иако сум слеп низ нејзините очи успевам се да видам, вели Драган.
Славица и Драган биле во врска кога биле млади но се разделиле во 1972 година. Тие ја обновиле својата љубов пред 20 години и оттогаш живеат заедно.
