Зедов хероин за прв пат на 21 година. Тогаш започнува мојот пекол. Западнав во долгови, во тешки кризи со наркотици, почнувам да крадам за да добијам дрога – ја започнува својата животна исповед Никола Гњатовиќ.
Бивша Југославија отсекогаш била земја на тениски таленти и големи шампиони. Од Боба Живојиновиќ и Горан Иванишевиќ, преку Моника Селеш до Ана Ивановиќ, Јелена Јанковиќ и најдобриот светски рекет Новак Ѓоковиќ. И додека сите знаеме за наведените имиња, за Никола Гњатовиќ, пошироката јавност ретко слушнала. И ова е можеби најголемиот тениски талент на овие простори во последните неколку децении, момче за кое Срѓан Ѓоковиќ, таткото на Новак, рече дека не видел поголем талент од него во белиот спорт.
Секој денес ќе ви го повтори истото на тениските терени во Белград на Црвена Звезда, од луѓето што ги средуваат терените до легендите на клубот Горан Бјелица и Бобо Војиновиќ.
Играв и за репрезентацијата на Дејвис купот на Србија против Турција и Мароко. Во тоа време со мене беа репрезентативците Типсаревиќ, Вемиќ и Тошиќ. Пред тоа ги победив Марат Сафин и Фернандо Гонзалес во јуниорска конкуренција, а го победив Роџер Федерер на еден тренинг. Нема кој тогаш не ми го предвиде светскиот врв- вели Никола
Земав хероин. Се обидувам да продолжам да играм тенис, но не ми оди добро. Во тоа време, моето семејство се распаѓаше, а мојот живот беше во целосен хаос. Повеќе од десет пати сум бил во болница. Цели 17 години минував низ ужасите што ги носи дрогата со себе.
Поранешните играчи и колеги им велат на родителите на децата што ги тренирам дека сум поранешен наркоман и дека не треба да ми ги даваат децата да ги учам тенис. И јас никогаш, дури и кога бев во најтешки кризи, не препродавав дрога, ниту пак давав дрога на некое дете, ако тоа се случеше ќе си ја отсечев раката – дециден е Никола.
Не сум го заборавил тенис, можам да препознаам талентирано дете и за разлика од деведесет проценти тренери, ако видам дека млади или стари не се талентирани во тенис, веднаш им велам на нивните родители и не ги лажам дека нивното дете е дополнителен потенцијал – искрен е Гњатовиќ.
Роден сум во Белград, во Врачар во 1979 година. Мајка ми, татко ми и постарата сестра беа во моето семејство кои живееја нормален живот и љубовта и вниманието никогаш не недостасуваа. Имаше фудбалски и тениски игралишта пред нашата зграда, а јас буквално секој ден гледав фудбалери и тенисери од прозорецот и се вљубив во овие спортови. Сепак, тенисот некако ми влезе под кожа и на помалку од седум години, тие ме запишаа во тенискиот клуб Кошутњак, рече Никола на почетокот на својата исповед.
Само три месеци им беа потребни на тренерите да го препознаат огромниот потенцијал кај малото момче.
Драган Черер, мојот прв тренер, ми предложи да одам на турнирот во Пореч и тоа беше храбар потег. На изненадување на сите, го освоив тој турнир. Славниот тренер Горан Бубањ ме забележа во Пореч и ме донесе во Партизан. Во Партизан станав државен шампион на возраст под десет години, а зад мене беа такви имиња како Иво Карловиќ и Иван Љубичиќ. До осумнаесеттата година бев државен шампион на сите возрасти. Во тоа време, на тренинг го победив и Ненад Зимоњиќ, кој е три години постар од мене. Сепак, бидејќи ме измамија во Партизан за професионален договор, јас го напуштив клубот и се преселив во мојот најголем ривал Звезда. Директорот на клубот, Слободан Војиновиќ, ме прифати скоро како син и најголемите успеси ги остварив во Звезда: Бев шампион на Југославија до 18 години во сингл и во двојки, а тоа го постигнав на 16-годишна возраст, сениорски државен првак двапати по ред – додава Никола.
За повеќе детали,Тука
Пишува:Република
