Великанот на новосадската музичка сцена Предраг Пеѓа Вранешевиќ почина вчера, 06 февруари 2022 година во Нови Сад, на 76-годишна возраст, потврди семејството.
По долго и тешко боледување почина Предраг Пеѓа Врашевиќ, познат по групата „Лабораторија на звукот“, која ја основа со неговиот брат Младен.
Тој е запаметен како еден од најкреативните личности на модерната новосадска културна сцена, која се формираше во текот на шеесеттите и седумдесеттите години, инспирирана од подеднакво популарна музика од неговото време и авангардната уметност. Неговиот обемен опус вклучува иновативна рок, филмска и театарска музика, како и сценски дела.
Роден е во Нови Сад на 27 мај 1946 година.
Првпат се појави во јавноста во текот на 1960-тите како член на раниот белградски рокенрол бенд „The Best Nothing“, но на пошироката јавност и беше познат пред се како еден од основачите на популарниот бенд „Лабораторија на звукот“, заедно со неговите брат Младен. Неговата богата кариера вклучува и концептуална уметност, поврзана со Младинскиот форум во Нови Сад, каде што заедно со Мирослав Мандиќ во раните 70-ти години беше уредник на филмската програма. Оттука и инспирацијата за концептуалниот пристап во работата на „Лабораторија…“, која беше духовито и неконвенционално освежување во југословенската забавна музика.
Заедно со неговиот брат Младен соработува со некои од најхрабрите режисери од нашите простори – Карп Аќимовиќ -Годин и Желимир Жилник, како и со Драган Кресоја. Работеше на музика за успешни и наградувани филмови: „Сплав медуза“, „Октоберфест“, „Овој пат“, „Полна месечина над Белград“, „Оригинал фалсификат“, „Крај на војната“ и „Вештачки рај“, кој е последниот филм од Југославија прикажан на Канскиот филмски фестивал. Публиката ја памети и музиката за популарните ТВ серии „Полетарац“, „Форе и фазони“, „Варошарије“, „Приче из Непричаве“. Со режисерот Желимир Жилник, Пеѓа беше коавтор на „Операта Гастарбајтер“ на Српскиот народен театар, која со голем успех се изведуваше неколку сезони. Пишуваше музика и за театар, соработувајќи со други режисери како Дејан Мијач, Димитрије Ѓурковиќ, Вид Огњеновиќ, Паоло Маѓели и Душко Јовановиќ, за претстави како: „Смртта на трговецот“, „Бура“, „Сместување“, „ Бесилка“ и други, кои беа изведени во Народниот театар во Белград и Сараево, Белградскиот драмски театар, театарот „Душко Радовиќ“ и сите поголеми театри во Југославија.
Браќата Вранешевиќ привлекоа големо внимание кај публиката и медиумите во 1984 година во Лондон, настапувајќи пет вечери по ред во престижниот Институт за современа уметност (ИЦА) со музичко-текстуално-визуелен перформанс насловен „Јавање на коњот на Свети Марко “. За нивната уметничка работа и придонес, тие беа наградени со „Бронзениот змеј“ во Краков и златни медали и награди за животно дело на фестивалот за документарен и краток игран филм во Белград, кој Пеѓа го освои во 2007 година.
Пеѓа Вранешевиќ дипломирал на Архитектонскиот факултет во Белград во 1972 година. До 1981 година работи во новосадскиот „Урбис“ (еден од најважните професионални зафати беше урбанистичко-просторното решение на Нови Насеље). Потоа станува слободен уметник, а во 1990 година се вработува како музички уредник во Радио Телевизија Нови Сад. До неодамна беше музички активен, правејќи нова музика за лично задоволство и објавувајќи на Youtube. Како што рече во едно интервју: „Јас ја застапувам тезата дека животот на една личност е трагедија сам по себе – главниот лик секогаш умира на крајот“.
