Една деценија низ цела западна Србија на погреби може да се слушнат професионални музичари кои ги испраќаат мртвите на вечно патување, со последната песна или желба.
Без компромис тие го добиле епитетот најтажен оркестар во Србија, но не поради облекувањето или изгледот, туку затоа што од нивните дувачки инструменти се слуша најтажната музика и тоа не на забави туку на гробишта.
„Тоа е само работа како и секоја друга, но оние кои прифаќаат мора да знаат, секој нов член на нашиот оркестар мора да помине обука, покрај слухот и талентот, што значи знаење и песни свирени во тие прилики, мора да научи да ги воздржува емоциите, овој бенд „Црно дугме“, кој е огранок на КУД „Обрашевиќ“, броеше преку 30 музичари, а денес дека ретко кој сака да се занимава со овој вид музика.“ вели Борис Вучевиќ, од оркестарот за РИНА.
Секој починат кој „го живее својот живот“, а потоа го предвидува својот последен ден во животот, во тестаментот остава список со желби и песни, кои сака да му се пуштат тој ден.
„Кога ќе се извади покојникот од капелата, обично нарачуваат „Небото е толку ведро“, до погребот свириме „Тивка ноќ“ или „Низамски растанак„ со список на сите обврски што треба да се извршат на погребот, додаде тој.
Борис вели дека иако немаат ценовник сепак земаат пари, но имало и моменти кога свиреле бесплатно.
Овој оркестар нема да го најдете во кафанска атмосфера, нивната сцена е преполна каде што нема бакшиш, пејачи и пијани гости, туку тажни роднини и расплакани вдовици и каде се слушаат звуци од минатото, а оркестарот вели дека од пандемијата, има работа и не се жалат.
Пишува:Вечер
