Баба Илинка од петричкото село Боровичене близу границата со Македонија во репортажа на Бугарската телевизија (БТВ) се сеќава на 1965 година, кога Македонците ги пишувале Бугари, како и за односот кон тие што не го прифатиле тоа.
Прилогот на БТВ насловен „Како Бугарите и Македонците живеат заедно во погранично село Боровичане“ го пренесуваме во целост:„Додека двете влади на Бугарија и на Северна Македонија се обидуваат да постигнат консензус за политичките прашања, живото на обичните луѓе што живеат непосредно до нашата граница со Северна Македонија целосно ја отфрла темата за конфликтот меѓу Бугарите и Македонците.
40 души. Толку останале денес во село Боровичене на само неколку километри од границата со Северна Македонија. Тивко е. И покрај чувството дека времето е замрзнато како студот надвор, тоа си го продолжува својот од. Баба Илинка исто така се обидува да го запре времето, за да се врати во него – кон оние времиња кога селото требало да се нарече ‘македонско’, а потоа – ‘бугарско’.
‘Јас бев повереник. Првата работа што ја завршив како повереник беше во април 1965 година. За една ноќ им направив документи на 360 жители на Боровичене. Од Македонци ние ги напишавме Бугари. Едно момче не се напиша Бугарин. Го претепаа, му го сменија пасошот’, раскажа баба Илинка.
Пасошите и имињата зсе менуваат, границите исто така, но не и чувствата меѓу луѓето.
Луѓето велат дека не виделе ништо лошо едни од други и според нив сè се политички игри.
‘И Бајрам го тераат заедно, и нашите пости на Велигден ги тераат заедно. И ние тука сме такви. Само времето нè дели со еден час. Ние сме си браќа.
Ниту границата, ниту власта, ниту политиката не можат да ги искоренат идентитетот и историјата.
Си тргнуваме од Боровичене кон Софија. На посета на жолтата калдрма е новата македонска влада.
Политичарите зборуваат за уште едно зближување, нешто што луѓето, како 40. преостанати во малото село, одамна го имаат направено“, вели репортерката на БТВ, Антонија Јаворова.
