Кафе на ливада ми е најубаво, собирам печурки, од шипинки ќе правам ликер, јарците се најопасни пред парење, а имав посетителка и од Јужна Кореја“, се само дел од прекрасните работи што ни ги раскажа Давид за животот во селото Раштак.
Давид Неделковски е 30-годишно момче кое од Скопје се преселило во селото Раштак за со своето семејство да чува кози.
Овој храбар потег, на кој многумина гледале скептично, за него испаднало дека е најдобрата животна улога.
Тој го напуштил градот и сега живее во духот на природата со сите дарови кои таа ги нуди.
За животот во Раштак и плановите за иднината проговоривме со инспиративниот Давид:
Пред колку години одлучи да му кажеш збогум на урбаниот живот во Скопје и да се преселиш во Раштак?
Пред речиси цела деценија одлучивме јас и моите родители да се преселиме од Скопје, да одгледуваме кози и да произведуваме козји млечни производи. Изборот за село Раштак не е случаен, од таму сум по потекло, дедо, прадедо …
Зошто Раштак е село кое треба да го посети секој?
Раштак се наоѓа на околу 12 км од Скопје, има јавен градски превоз, асфалтиран пат и богата биоразновидност, од дрвата најзастапен е дабот од каде што го добило и името, даб, храст – храстово дрво кое се менувало со текот на времето.
Покрај дабот застапен е и јасен, габер, бука, леска, дрен, костен, слива, шипинка, капина, трнинка, папрат, глог, диви крушки и јаболка, куп различни треви, билки и габи.
Колку жители има селото? Како ве прифатија староседелците?
Селото брои околу 500 активни куќи, а сè почесто запознавам и нови жители кои го пронашле својот спокој во Раштак и неговата природа. Со оглед на тоа дека по потекло сум од Раштак и голем дел од детството го поминував тука се познавам со соседите, се разбираме и почитуваме.
Иако на почетокот од нашава одисеја некои гледаа со презир и беа скептични дали ќе издржиме.
Како изгледа еден твој работен ден?
Сега се движиме кон крајот на сезоната на млеко, а со тоа се намалуваат и обврските. Се будам околу 8:30 пиеме турско горко кафе со неколку цигари и се качуваме на молзење, додека молзиме козите добиваат појадок, а потоа излегуваме на прошетка, додека козите ги јадат желадите кои паднале во текот на ноќта.
Уживам и дегустирам од сирењата и млечните експерименти со некоја префинета пијачка, но за жал тој дел брзо ми поминува, потоа се прибираме во шталата и козите одат на спиење, а јас обично читам нешто што ми е од интерес.
За повеќе информации на следниот линк:
Давид (30) од Скопје се пресели да чува кози на село: „Козите се мелем за душа, а цел ми е Раштак да го направам светски славно“
Извор: Црно Бело
