Овие две бабички се од село во близина на Стење, и покрај нивната старост и изнемоштеност тие се борат да заработаат на чесен начин некој денар за парче леб, продаваќи чај врзан во ”туфчиња”. Охриѓани секојдневно ги гледаат овие бабички како со милозлив глас ќе те замолат со зборовите: Ајде бабичко купи ми едно туфче чај, ајди пиле мое.. да не се мачи баба да продава уште долго на ова жешко сонце…
Многумина ги прашуваат бабички зарем не земате пензија, па зар мора вака да се мачите да доаѓате од толку далеку за да продавате чај? Со насолзени очи и двете ќе ви одговорат: Ах пиле златно… пензијата не стига за лекови, а каде ќе најдеме пари да ја платиме струјата или останатите сметки, а каде се дрвата за во зима?!! Но каде спиете ги прашуваат минувачите? Каде што ќе стигнеме пиле златно, небото ни е хотел, а циментото перница.
Шило Магазин Д.Д
